در برخی موارد ممکن است فردی بخواهد پس از فوتش، ملکش به شخص دیگری واگذار شود و منافع آن نیزبه همان فرد تعلق گیرد درحالی که تا زمانی که خود زنده است از ملک خود بدون هیچ قید و شرطی استفاده کند و منافع آن هم به طور کلی در زمان حیاتش متعلق به خودش باشد که در اینجا می توان از قرارداد صلح عمری استفاده کرد.
با خواندن مطلب بالا شاید با خود بیاندیشید که وصیت برای این مواقع کاربرد دارد و دیگر چه نیازی به صلح عمری است.
انحصار وراثت و تقسیم اموال همواره و در اکثر اوقات سبب اختلاف نظر و دعواهای خانوادگی و نگرانی های بسیاری بین مردم می شود. برای جلوگیری و کم شدن این گونه مسائل، اشخاص می توانند قبل از فوت خود با تنظیم اسناد مناسب به ویژه قرارداد صلح عمری در خصوص اموالشان تعیین تکلیف کنند.
صلح عمری
قراردادی است که مالک بوسیله آن ملک خود را به این شرط که تا زمانی که زنده است منافع مال برای او باشد و پس از فوتش به دیگری منتقل شود به دیگری صلح می نماید.
درنتیجه تا زمانی که شخص زنده است حق هرنوع دخالت را نسبت به مال خود دارد و بعد از فوتش، مالک آن مال شخصی می شود که صلح به نفع او شده است.
موارد مهم در صلح عمری
تا زمانی که مالک زنده است، منافعی که از ملکش حاصل می شود متعلق به اوست و با فوتش، ملک مورد صلح متعلق به شخصی می شود که صلح به نفع او انجام شده است.
در صلح عمری شرط فسخ مادام‌العمر به این معنا است که مالک می تواند در هر زمانی که بخواهد صلح را بدون حضور شخص دوم و به شکل یک طرفه فسخ کند.
تفاوت صلح عمری با وصیت
مهم ترین تفاوت آن این است که هر فرد به موجب وصیت تنها نسبت به یک سوم اموال خود می تواند تعیین تکلیف کند. درحالی که با استفاده از صلح عمری هر فرد می تواند نسبت به مالکیت کلیه اموالش تصمیم بگیرد و بدون آنکه مشکلی در زمان حیاتش ایجاد شود اموالش را به دیگری منتقل نماید.
مزیت صلح عمری
مهم ترین مزیت آن این است که اغلب آن را نوعی فرار مالیاتی می دانند چراکه متصالح ( کسی که به نفع او صلح شده است ) می تواند بعد از فوت مصالح ( کسی که مالش را به دیگری صلح کرده است ) صرفا با پرداخت مالیات نقل و انتقال و بدون نیاز به پرداخت مالیات بر ارث سند مالکیت دریافت کند.
بدون دیدگاه