گزارش پزشکی قانونی

مندجات لازمه‌ی گواهی

1. احراز هویت فرد معاینه شونده

این مورد سبب می شود تا از سواستفاده در این زمینه و یا بروز اشتباه جلوگیری شود. که بدین منظور بهتر است که مدارک شناسایی معتبر ارائه شود و یا عکس فرد معاینه شونده در گواهی الصاق شود.

در صورتی که معاینه شونده فاقد مدرک شناسایی معتبر و عکس باشد، هویت وی توسط مامور انتظامی که همراه اوست تایید می شود.

2. اعلام کلیه صدمات و ضایعات بالینی مستند

مشخصات کامل صدمات شامل نوع صدمه، تعداد صدمات، محل، ابعاد و درصورت لزوم عمق صدمه بایستی ذکر شود.

3. بررسی روابط علیتی

صرف اعلام ضایعات بالینی به هیچ عنوان کافی نبوده و ضروری است که کارشناس به تجزیه و تحلیل آن ها بپردازد و روابط علیتی آن ها را بررسی نماید.

4. تعیین دقیق میزان نقص عضوی های بوجود آمده

مهم ترین وظیفه پزشک در انجام کارشناسی تعیین میزان دقیق نقص عضوی های پیش آمده پس از رسیدن به حداکثر بهبودی می باشد.

5. تطابق با مقتضیات قانونی

در قانون مجازات اسلامی برای بسیاری از صدمات نام و اصطلاح خاصی مطرح شده است که عموما هر یک نیز دارای دیه خاص و مقدر می باشند به همین دلیل پزشکی قانونی در گواهی صادره، تک تک صدمات را اگر معادل فقهی داشته باشند با قانون مجازات اسلامی تطبیق می دهد تا قاضی رسیدگی کننده به پرونده بتواند دیه ضایعات را تعیین نماید.

6. تعیین آلت جارحه

باید نوع آلتی که باعث ایجاد صدمه شده است.

الف. اجسام برنده (دارای یک لبه تیز و برنده می باشند و ایجاد بریدگی می کنند)

ب.اجسام نوک تیز (دارای نوک تیز بوده و جراحات سطحی و یا نفوذی ایجاد می کنند)

ج.اجسام سخت (هر جسمی که دارای سطح سخت باشد)

 7. تعیین زمان لازم جهت التیام

منظور مدت زمانی است که لازم است تا آثار صدمات محو و برطرف شده و التیام یابد که این مدت بسته به نوع صدمه از چند روز و چند ماه و گاهی اوقات تا بیش از یکسال می باشد.

نکته اول: این مدت زمان لازم جهت التیام می باشد و با استعلاجی تفاوت دارد.

نکته دوم: گاهی موارد لزوم معاینه مجدد در انتهای گواهی ذکر می شود.

نکته سوم: چنانچه صدمه ای همراه با ایجاد عوارض دایمی التیام یابد این عوارض عموما در قالب نقص عضو محاسبه و اعلام می گردد.